Εμετόστ

Όταν ήμουν μικρή είχα μία μαγική ικανότητα. Αν πήγαινε 12 η ώρα και εγώ δεν είχα κοιμηθεί ξερνούσα. Σαν τη σταχτοπούτα ένα πράγμα (αρκεί να αντικαταστήσουμε την άμαξα παύλα κολοκύθα με εμετό – καλή όρεξη).

Φρόντιζα λοιπόν να κοιμάμαι πάντα σχετικά νωρίς και «πριν το ρολόι χτυπήσει 12». Όταν πάλι γυρνούσα από πάρτυ και πριν πάω στο κρεβάτι μου περνούσα μια βόλτα από την τουαλέτα -μαζί με τη «μαμά» πάντα καθώς ήμουν μικρό- και άφηνα ένα κομμάτι από τον εαυτό μου (και περισσότερα καμιά φορά – καλή χώνεψη).

Θυμάμαι κάποια στιγμή η μαμά μου είχε αρχίσει να κουράζεται και όταν την ξυπνούσα πια τα βράδια για να της πω τα καλά νέα («μαμά εμετό») άρχισε τα «πω πω πάλι..?» και τα «όχι πάλι εμετό..!». Και σας διαβεβαιώνω πως παρόλο το μικρό της ηλικίας μου ένιωθα πως έπρεπε επιτέλους να πάρω στα χέρια μου τον έλεγχο των εμετών μου (όχι κυριολεκτικά εννοείται – καλή όρεξη είπαμε?)

Την αφορμή για τη μεγάλη απόφαση έδωσε ένα όνειρό μου. Κοιμόμουν λέει στο κρεβάτι μου ως συνήθως και ξαφνικά μου ήρθε εμετός (τι περίεργο). Τότε σηκώθηκα χωρίς να ξυπνήσω τη μαμά πήγα στο μπάνιο και ξέρασα μόνη μου. Την επόμενη μέρα (εξακολουθώ να ονειρεύομαι) είπα σε όλους ότι είχα κάνει εμετό μόνη μου και όλοι με χειροκροτούσαν και με συνέχαιραν.

Κάπου εκεί ξύπνησα με μία τεράστια λαχτάρα για εμετό. Σκέφτομαι και εγώ «Να η ευκαιρία μου! Το είπε και το όνειρο! Θα πάω στο μπάνιο να ξεράσω χωρίς να ξυπνήσω κανέναν! Και αύριο όλοι θα με θαυμάζουν!».

Και το έκανα. Μόνο με μία μικρή παραλλαγή που ήταν αρκετή για να φρικάρω τη μαμά μου όσο δεν φαντάζεστε. Ξέρασα στο νιπτήρα.

Ακόμη και τώρα δεν ξέρω τι σκεφτόμουν όταν το έκανα.

Εννοείται ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε η σκηνή θριάμβου που είχα δει στο όνειρό μου.