Η πρώτη μου φορά

Την πρώτη φορά που δοκίμασα να σημειώσω όνειρό μου έμεινα εκστατική απέναντι σε αυτό που διάβασα. Το όνειρο ξεκινούσε ως εξής: «Είμαι ένα σκιουράκι στην πλάτη ενός ρινόκερου και έχω ξεχάσει τη φωτογραφική μου μηχανή. Ο ρινόκερος τρέχει και εγώ προσπαθώ να κρατήσω την ισορροπία μου». Εννοείται πως ένιωσα πολύ περήφανη με τον εαυτό μου -ένας κανονικός άνθρωπος απλά θα κατέστρεφε τα αποδεικτικά στοιχεία και δεν θα ξανάκανε παρόμοια απόπειρα-. Εγώ απλά γέλασα πολύ, το έκανα βούκινο (αλήθεια τι είναι το βούκινο;) και συνέχισα την καταγραφή.

Η αλήθεια βέβαια δεν είναι τόσο χαμογελαστή, καθώς ο λόγος που ξεκίνησε όλο αυτό το παιχνίδι ήταν η ξαφνική επίθεση που δεχόμουν καθημερινά από εφιάλτες. Και αν νομίζει κάποιος ότι δεν είναι εφιάλτης να είσαι σκιουράκι και να προσπαθείς να ισορροπήσεις στην πλάτη ενός ρινόκερου που τρέχει σαν τρελός και να έχεις ξεχάσει και τη φωτογραφική σου μηχανή από πάνω... είναι βαθιά νυχτωμένος...