Νανούρισμα

-Ήρθες πάλι..!

-Ναι, ήρθα. Για εσένα...

-Θα μπορούσες να μου τραγουδήσεις;

-Να σου τραγουδήσω;

-Μμμμ... Αν δεν σου είναι δύσκολο. Να, για να ονειρευτώ λιγάκι...

-Μα ονειρεύεσαι...

-Μα... Πως..; Νόμιζα... Τι ανόητη... Πως ήταν δυνατόν να πετάω στα αλήθεια;
Δηλαδή... όταν ξυπνήσω όλα θα τελειώσουν;

-Ναι, αλλά... αλλά μην ανησυχείς. Θα κάνουμε κάτι. Να, πάρε αυτό...

-... είναι... είναι... τόσο όμορφο... δεν... δεν μπορώ να το πάρω...

-Είναι για εσένα. Μόνο για εσένα. Φύλαξέ το σαν ό,τι πολυτιμότερο.

-Και εσύ..; Τι θα κάνει χωρίς το φως σου;

-Μα θα έχω εσένα. Θα έρχεσαι στον ουρανό μας έτσι δεν είναι; Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να κλείνεις τα μάτια σου. Όπου και αν είσαι... Και πριν το καταλάβεις θα βρίσκεσαι εδώ, κοντά μου...

-Δεν... Δεν ξέρω πως να σε ευχαριστήσω...

-Απλά... τραγούδησέ μου...