Ο Μπάμπης Φόβους και η γυναίκα εξ ουρανού

Ο Μπάμπης Φόβους ήταν κοντός. Όχι μόνο επειδή ήταν 5 χρονών. Ήταν κοντός για την ηλικία του. Αυτό ήταν καλό και κακό μαζί. Καλό, γιατί δεν χρειαζόταν ποτέ να περιμένει στις ουρές -αφού μπορούσε να περνάει με τρομερή επιδεξιότητα κάτω από τα πόδια όσων βρίσκονταν μπροστά του-. Κακό, γιατί όταν βρίσκονταν κοντά του άλλοι άνθρωποι (ξέρετε από εκείνους τους ψηλούς) του έκρυβαν τον ουρανό. Και το μόνο που δεν άντεχε ο Μπάμπης ήταν να μη μπορεί να βλέπει καθαρά τον ουρανό.

Ο Μπάμπης Φόβους είχε και μαμά και μπαμπά. Όμως εκείνοι έλειπαν συνέχεια γιατί ήταν βασιλιάδες σε μία μακρινή χώρα και όπως έλεγαν συχνά «είχαν πολλές υποχρεώσεις». Έτσι τους έβλεπε μόνο μία φορά το χρόνο. Συχνά αναρωτιόταν μπας και η ιστορία με το μακρινό βασίλειο ήταν προϊόν της φαντασίας του προκειμένου να ξεπεράσει το γεγονός ότι δεν είχε γονείς. Αλλά δεν το έψαχνε και πολύ γιατί η σκέψη και μόνο τον στενοχωρούσε. Προτιμούσε να σκέφτεται πως είχε και μαμά και μπαμπά και απλά τον είχαν στο κλάσιμο.

Μια μέρα λοιπόν, καθώς περπατούσε, άκουσε ένα μακρόσυρτο «ααααααααα» που ερχόταν από τον ουρανό. Σαν να έπεφτε κάποιος ένα πράμα. Μένει ακίνητος. Κοιτάει ψηλά... τίποτα. Κοιτάει δεξιά και αριστερά... τίποτα. Και τη στιγμή εκείνη που ήταν έτοιμος να συνεχίσει τη βόλτα του... «ΜΠΑΜ!» πέφτει μπρος στα πόδια του μία γυμνή γυναίκα!

Σοκαρισμένος από το συμβάν (αλλά και από το πλούσιο μπούστο της γυναίκας) έμεινε να την κοιτάζει αμίλητος. Και θα ορκιζόταν πως ο χρόνος είχε σταματήσει, αν η άγνωστη δεν σηκωνόταν αμέσως να του μιλήσει.

«Είσαι ο Μπάμπης Φόβους;», του είπε μην έχοντας αντιληφθεί ακόμη πως ήταν γυμνή. Το αποσβολωμένο βλέμμα του μπόμπιρα που είχε μπροστά της, σε συνδυασμό με το ανοιχτό του στόμα την έκανε να συνειδητοποιήσει την πραγματικότητα. Μη μπορώντας να κάνει κάτι εκείνη τη στιγμή για να καλύψει τη γύμνια της, τον πιάνει και τον στρέφει από την άλλη πλευρά.

«Συγνώμη» του λέει. «Όταν έφυγα φορούσα ρούχα. Αλλά μάλλον κατά τη μεταφορά από το ένα σύμπαν στο άλλο παίχτηκε μαλακία.» είπε και αμέσως δαγκώθηκε που της γλίστρησε κακιά λέξη μπροστά στο παιδί. «Είσαι ο Μπάμπης Φόβους έτσι δεν είναι;» συνέχισε. Ο Μπάμπης μπόρεσε να βγάλει μόνο μια ψηλή φωνούλα την οποία η γυναίκα εξέλαβε ως «ναι, εγώ είμαι».

«Ωραία», του λέει, «Έχεις να αναλάβεις μία πολύ σημαντική αποστολή. Αλλά ας συστηθώ πρώτα . Με λένε Μ. και κανονικά η κοιλιά μου είναι μικρότερη από αυτή που είδες σήμερα. Αλλά πριν να έρθω δεν μπόρεσα να αντισταθώ σε ένα σουβλάκι που είχα αφήσει από το μεσημέρι. Πολύ νόστιμο. Θα μπορούσα να φάω άλλα τρία αλλά έπρεπε να φύγω. Α, ξέχασα να σου πω το σημαντικότερο....
Βρίσκομαι σε τρομερό κίνδυνο και μόνο εσύ μπορείς να με σώσεις.»

συνεχίζεται...