Άλλο πακέτο εφιαλτών που δεν υπάρχει. Είμαι λέει έξω με κόσμο και ξαφνικά παίρνω χαμπάρι ότι είμαι τσίτσιδη.
Συνήθως βρίσκομαι στο χώρο του σχολείου (τι παιδικά τραύματα πληρώνω πάλι;) ή στον δρόμο. Η παρακμή των εφιαλτών βέβαια δεν έγκειται στο ότι συνειδητοποιώ ότι είμαι γυμνή και με παίρνουν μάτι όλοι, αλλά στο ότι βλέπουν το σώμα μου και είμαι ελαφρώς μπάζο. (Αν ήμουν μοντέλο δηλαδή δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα, δεν θα ήταν τίποτα φοβερό να κυκλοφορώ γυμνή στους δρομους).
Πλάκα επίσης στους συγκεκριμένους εφιάλτες έχει το γεγονός ότι σχεδόν πάντα ως δια μαγείας εμφανίζεται μία λευκή πετσέτα για να καλύψει τη γύμνια μου. Τραγική λεπτομέρεια... το μέγεθος της πετσέτας 30x50 που κρύβει ίσα ίσα τα "σημεία" και εφόσον έχω πάρει μια άκρως γελοία στάση. Τραγική φιγούρα... ο γκόμενος που γουστάρω (που εννοείται δεν έχω ξαναδεί και απλά ξέρω στο όνειρο ότι τον ποθώ) και που εμφανίζεται και αυτός ως δια μαγείας στο τέλος του ονείρου σαν κερασάκι στην τούρτα της ντροπής.
Καμιά φορά σκέφτομαι ότι μπορεί να φταίει το γεγονός ότι κάποτε είχα πάει στο σχολείο με παντόφλες και άλλη μία φορά με τα σκουπίδια στα χέρια (δυο σακούλες μάλιστα που υποτίθεται ότι έπρεπε να πετάξω έξω από το σπίτι μου ακριβώς). Αλλά σιγά, αφού δεν ντράπηκα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου