Χι κέιμ χι κέιμ!

Ουφ και είχα αρχίσει να ανησυχώ ότι δεν θα ξαναεμφανιστεί.

Είμαι λοιπόν στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσω πως ναι ο Μπάμπης Φόβους με επισκέφτηκε εχθές -και ύστερα από αρκετό καιρό- στο όνειρό μου!

Βέβαια πάλι δεν μου μίλησε, ούτε και εγώ δηλαδή, αλλά περάσαμε υπέροχα. Κάναμε μπάντζυ τζάμπινγκ (βαριέμαι να ψάξω πως γράφεται - πάντα το ξεχνάω), κολυμπήσαμε μαζί με κάτι δελφίνια και έπαιξε κιθάρα και τραγούδησε ενώ βρισκόταν πάνω σε ένα άλογο (απλά καθημερινά πράγματα δηλαδή). Η πλάκα είναι πως μπορούσα να ακούω τη φωνή του -καθώς τραγουδούσε- μόνο αν δεν τον κοιτούσα. Και κάθε φορά που γύριζα το βλέμμα μου πάνω του, η φωνή χανόταν και άκουγα μόνο τον ήχο από την κιθάρα.

Επίσης είδα και τους γονείς του. Ήταν σε ένα κίτρινο κουκλίστικο αυτοκίνητο. Μίλησα μάλιστα με τη μαμά του και της είπα πως ο γιος της είναι το πιο χαρισματικό πλάσμα στον κόσμο. Μου είπε πως δεν είναι και τίποτα σπουδαίο και τα πήρα άσχημα. Ύστερα μου δήλωσε πως αυτή και ο άντρας της είναι βασιλιάδες και έπρεπε να φύγουν.

Γύρισα στον Μπάμπη και αποκοιμήθηκα καθώς εκείνος έπαιζε κιθάρα.

Υ.Γ. Στο χτεσινό όνειρο επίσης παρέλασαν οι αδερφές μου, 3 φίλες που είχα να δω από το σχολείο, ένας γκόμενος που γούσταρα στο δημοτικό, ο Ψινάκης (τραγικό το ξέρω αλλά δε μπορούσα να το κρύψω – πω πω αίσχος), μία διαδικτυακή φίλη και ένας διαδικτυακός φίλος που υποτίθεται ότι τα είχαν κιόλας, και ένας φίλος μου από τον Αμαζόνιο(???!!!!! - ό,τι να ‘ναι).

Πολύς κόσμος λέμε.