Γεια σου…

Ήρθα να σε αποχαιρετήσω. Έμαθα ότι θα φύγεις. Αλήθεια είναι ε..;

Τι χαζή. Για μια στιγμή πίστεψα ότι θα έμενες για πολύ ακόμη. Αλλά μην ανησυχείς… Ούτως ή άλλως είμαστε σε όνειρο. Δεν χρειάζεται να νιώθεις τύψεις. Βλέπεις δεν είχα τη δύναμη να σε αποχαιρετήσω στην πραγματικότητα. Εδώ όμως… όλα είναι τόσο διαφορετικά.

Ήθελα λοιπόν πριν φύγεις να σου μιλήσω. Ξέρεις μπορεί να μη το καταλάβαινες αλλά άθελά σου… με έκανες ευτυχισμένη. Να… όπως όταν ξυπνούσα τις νύχτες και σε έβλεπα να με παρατηρείς και να χαϊδεύεις τα μαλλιά μου. Και αμέσως έκανα ότι κοιμόμουν ξανά για να μη σε κάνω να νιώσεις αμήχανα.

Και όπως όταν μου ζητούσες να σου λέω παραμύθια για να κοιμάσαι γλυκά, και έκανες πως σε έπαιρνε ο ύπνος. Και δεν κοιμόσουν πριν από εμένα για να με προσέχεις.

Α ναι… και όπως όταν σκούπιζες το πρόσωπό μου από τη βροχή για να μην κρυώσω και έκανες πως τάχα ζωγράφιζες σύννεφα με τα δάχτυλά σου.

Γι’ αυτά και για όλα τα άλλα σε ευχαριστώ. Και ποτέ δεν θα τα ξεχάσω στο ορκίζομαι. Μόνο αγκάλιασέ με και μην μου πεις ποτέ αντίο. Μόνο χαμογέλασέ μου. Και χάιδεψε μου τα μαλλιά όπως τότε. Και να ξέρεις πως όλα τα δάκρυα του κόσμου δεν θα μπορούσαν να με συγκινήσουν περισσότερο.

Και ύστερα φύγε.

Και να είσαι σίγουρος πως ποτέ πια δεν θα είσαι μόνος.