Μα πόσες μύξες επιτέλους μπορεί να παράγει ο οργανισμός μου;
Απάντηση: ν. Ή αλλιώς τόσες όσες χρειάζονται για να σπάσουν τα νεύρα τα δικά σου και όλων όσων σε περιτριγυρίζουν. Επίσης ποτέ δεν θα υπάρχουν αρκετά χαρτομάντιλα να τις μαζέψεις. Οπότε φρόντισε να έχεις πάντα εύκολη πρόσβαση σε καμπινέ ή κουζίνα για χαρτί άμεσης δράσης. Στην χειρότερη που έχεις φάει ό,τι χαρτί κυκλοφορεί, μπορείς να εκμεταλλευτείς την ευκαιρία και να φτερνιστείς πάνω σε κάποιον που δεν συμπαθείς. Ή και σε κάποιον που συμπαθείς. Για να γελάσετε.
Πόσο πιο κόκκινη μπορεί να γίνει η μύτη μου;
Απάντηση: Ακόμη και αν είσαι σίγουρη ότι δεν γίνεται να γίνει πιο κόκκινη, η ζωή θα έρθει να σε διαψεύσει. (επισυνάπτεται φωτό κλόουν και δική σου για περαιτέρω συσχετίσεις - αν βρεις ποια είσαι να μου τρυπήσεις τη μύτη)
Θα μπορούσα να τρώω μια ζωή φις εν τσιπς;
Απάντηση: Όχι. Είπαμε είσαι βόιδι αλλά όχι και τόσο πια. Θα άντεχες καμιά βδομάδα. Ύστερα θα το έριχνες σε κάτι πιο Light. Burger King ας πούμε.
Οι δημοσιογράφοι είναι όλοι βλαμένοι σαν τους δικούς μου στο ταξίδι;
Απάντηση: Δεν ξέρω. Πάντως οι δικοί σου ήταν όλοι ένας και ένας. Για ποιον να πρωτοπούμε; Για τον ξερόλα-μη μου άπτου-φλωράκο; Για τον φαμφάρα-χιουμορίστα-εφαψία; Ή μήπως για τον γκρινιάρη-ψωνισμένο-έχωάποψηγιαόλα τυπάκο; Πάρε τον ένα και χτύπα τον άλλο. Καλά όντως που πήγες και τους βρήκες;
Ποιες λέξεις θα θυμάμαι από αυτό το ταξίδι;
Απάντηση: Τις λέξεις «γκαζό» (αντί του γκαζόν) και «κινηματόγραφος» (αντί του κινηματογράφος). Ήταν λέξεις που χρησιμοποιούσε σε κάθε ευκαιρία η αρχηγός της αποστολής-γενική γαμάω της όλης ιστορίας. Ελληνίς γύρω στα 50-80, με ξανθό μαλλί και βλάχα όσο δεν πάει άλλο. Ακόμη να καταλάβω πως κρατιόσουν κάθε φορά που έλεγε «Παιδιά, παιδιά κοιτάξτε τι όμορφο που είναι το γκαζό!». Μεγάλες στιγμές.
Γιατί οι φίλοι μου ύστερα από την τελευταία μου επίσκεψη στο λόντον με φωνάζουν γκούφυ;
Απάντηση: Καλά έχεις και θράσος δηλαδή. Εσύ γιατί λες; Μήπως επειδή την πρώτη μέρα σε πήρε ο ύπνος και έστησες ολόκληρη την ελληνική αποστολή, η οποία σε περίμενε για να φάει (καλά να πάθουν οι βλακέντιοι); Ή μήπως επειδή νόμιζες πως πάιντ ήταν μόνο ένα συγκεκριμένο είδος ποτηριού και όταν προσφέρθηκες να βάλεις στους φίλους σου από ένα πάιντ μπύρας τους είπες εμβρόντητη ότι είχαν τελειώσει (ενώ το ντουλάπι είχε άλλα 5, απλά σε άλλο σχήμα). Θες και άλλα; Μήπως να σου θυμίσω το γεγονός ότι μόλις ήρθε ο υδραυλικός για να φτιάξει τη βρύση που έσταζε, έβαλε σε ένα σημείο σιλικόνη και είπε δυνατά ο άνθρωπος «no washing today» και εσύ όλο χαριτωμενιά πήγες αμέσως αφού έφυγε, έπλυνες τα πιάτα και τα άφησες να στεγνώσουν ακριβώς πάνω στη σιλικόνη. Ή μήπως να μιλήσω για το σκηνικό κατά το οποίο θέλοντας να δεις τι έκρυβε μέσα η συσκευασία με το ζαμπόν, τη γύρισες ανάποδα και στο ΤΣΑΚ! το έσωσε ο πεινασμένος φίλος σου (λίγο πριν αγγίξει το πάτωμα). Μεγάλη μορφή του ελληνικού πενταγράμμου.
Ποιο γεύμα θα μου μείνει αξέχαστο;
Απάντηση: Θέλει και ερώτημα; Μα τα τορτελίνια εννοείται που παρήγγειλες την πρώτη νύχτα. Μιλάμε για ένα πιάτο που είχε 5 (πέντε, πέ-ντε, φάιβ, φουνφ, σενκ) 5 επαναλαμβάνω (είπα ότι ήταν 5? το λέω)τορτελίνια όλα και όλα! Ακόμη να το χωνέψεις (κυριολεκτικά). Μεγάλο σοκ το κατανοώ, αλλά δεν χρειαζόταν μετά να χτυπήσεις ένα γιγαντιαίο σάντουιτς και ένα πιάτο πένες α και τσιζ κέικ από το 24hour μαγαζάκι απέναντι από το χοτέλ σου. Βόα. Ε βόα.
Τι θα μου λείψει περισσότερο απ’ όλα τώρα που επέστρεψα;
Απάντηση: Η ανεμελιά και το φαΐ (γαμώ τις δίαιτές μου γαμώ).
